παπαλήθρα

ἡ, Μ

1. θύσανος τριχών σε σχήμα στεφανιού που μένουν στην κορυφή τού κεφαλιού μετά την κουρά τών ιερωμένων

2. το κουρεμένο μέρος τού κεφαλιού τών φραγκοπαπάδων.

[ΕΤΥΜΟΛ. πιθ. < λατ. papalis «παπικός» + κατάλ. -ήθρα (πρβλ. γαλλ. papal-e)].